دفاع مقدس گنجینه مهم از فرصت‌های معنوی برای معرفی و تبیین ارزش‌های اسلامی و انقلابی مردمی است که روزگاری مورد هجوم دشمن به مرزهای قرار گرفته و امروز نیز دشمن به دنبال وارد آوردن هجمه از طریق جنگ نرم است ازاین‌روی به گفت‌وگو با مسؤول سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس سپاه تهران پرداختم.
سردار مجتبی عسکری اظهار کرد: در سال ۱۳۳۷ در یکی از روستاهای بافق یزد متولد شدم و اواسط دهه ۵۰ همراه با خانواده به تهران مهاجرت کرده و قبل و بعد از انقلاب همراه با سایر جوانان فعال انقلابی به فعالیت بر ضد حکومت ستم‌شاهی پرداختم.
وی با بیان اینکه امام راحل چراغ هدایت راه جوانان در سال‌های قبل از انقلاب و مبارزه با حکومت طاغوت بودند افزود: امام خمینی (ره) را سال ۵۶ شناختم در آن زمان امام بزرگوار یک روحانی معروفی بودند و علاقه زیادی جوانان به شخصیت برجسته ایشان داشتیم و همچون بسیاری از جوانان آن دوران فعالیتم رو با حضور در تظاهرات شروع کردم و اگر امام نبود در دوران رژیم طاغوت معلوم نبود جوان‌هایی مثل من به کدام مسیر کشیده شده و امام خمینی (ره) گردن ما حق حیات دارند.
مسؤول سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس سپاه تهران گفت: از سال ۱۳۵۸ و بلافاصله بعد از پیروزی انقلاب اسلامی با دست نشانده‌های آمریکا در استان کردستان درگیری شد و به همراه سردار شهید متوسلیان در شهر پاوه مستقر شدیم.
خوزپرس: از ناگفته‌های حضور در دوکوهه برای ما بگویید؟
سردار احمد عسگری با اشاره به اینکه دوکوهه را شاه برای طرح دفاعی که امریکا برای جلوگیری از شوروی می‌ساخت ایجاد کرد اظهار داشت: با وقوع انقلاب دوکوهه تقریباً نیمه‌کاره رها شد و در ابتدای دوران دفاع مقدس آواره‌ها و جنگ زده‌های غرب و رود کرخه در دوکوهه اسکان داده شدند اما هنگام عملیات فتح المبین که سپاه مکان خاصی برای جذب، اسکان و ساماندهی نیروها لازم داشت و محلی برای اسکان وجود نداشت در دوکوهه پادگان ایجاد شد.
وی گفت: در ابتدا تیپ ۷ ولی عصر، ۱۴ امام حسین، تیپ ۱۷ و … در دوکوهه اسکان داده شدند به جهت پشتیبانی از عملیات فتح المبین که یک عملیات بزرگ بود و در عملیات ۱۰ روز جنگ سخت و نبرد داشتیم.
عسکری با اشاره به درگیری‌های سنگین در عملیات بزرگ فتح المبین بیان کرد: بعد از عملیات فتح المبین سردار متوسلیان می‌گفتند کل ایران که نمی‌شود داخل یک پادگان باشند و این اقدام خطرناک است از این‌روی تصمیم بر این شد بچه‌های تهران، لشگر ۲۷ محمد رسول‌الله فقط اینجا بمانند و از آن زمان تا حالا هم‌دست بچه‌های تهران دوکوهه قهرمان ماند.
وی دوکوهه را فقط محلی برای آموزش جنگی و جسمی ندانست و یک محل برای آموزش روحی و معنویات معرفی و خاطر نشان کرد: دوکوهه نور است، چه خاطراتی که نداشتیم، هنوز هم برای ما دوکوهه همان دوکوهه سال‌های دفاع مقدس باقیمانده است.
خوزپرس: خاطره‌ای از رزمندگان در دوکوهه برای ما بگویید؟
عسکری با بیان اینکه دوکوهه مجموع‌هایی از آپارتمان‌های نیمه‌تمام بود افزود: رزمنده حدود ۱۹،۲۰ ساله در پادگان یک طناب آویزان کرده بود و از طبقه ۵ به پایین می‌آمد این طناب چند وقت برای همه سؤال بود که این طناب چیست و این چه‌کاری هست که این رزمنده انجام داده و بعدها فهمیدیم که برای آن‌که کسی از خواب بیدار نشود طناب آویزان کرده و شب‌ها برای خواندن نماز شب برای پایین آمدن استفاده می‌کند و نمی‌خواهد وقت نماز کسی بیدار شود یا بفهمد که دارد نماز شب می‌خواند و دوکوهه آن روزها دانشگاهی برای ساختن انسان‌ها بود و هنوز هم‌رنگ و بوی آن روزها را در گوشه و کنار دوکوهه می‌توان دید.
خوزپرس: رمز ماندگاری دوکوهه چیست؟
وی گفت: سال ۶۷ که جنگ تمام شد پدیده جدیدی به نام کاروان های بازدید که از مناطق جنگی بازدید می‌کردند آغاز شد و برای اولین بار کاروان‌های راهیان نور در دوکوهه زیر نظر سرهنگ لطیفی شروع به فعالیت کرد و این فعالیت‌ها ادامه داشت تا به امروز که هر ساله راهیان نور و مراسمات در دوکوهه وجود دارد.
عسکری دلیل دیگر ماندگاری دوکوهه را نوشتن کتاب خواند و بیان کرد: ماندگاری دوکوهه از جهت حرف زدن، از جیب خودمان کتاب نوشتن، بیان داستان‌های دوکوهه را بازگو کردن دوکوهه را به ایران شناساندیم.
خوزپرس: از اندیمشک در روزهای جنگ و مقاومت برای مخاطبان ما بگویید؟
وی اندیمشک را عقبه جبهه منطقه خواند و گفت: ما به شهر اندیمشک می‌گفتیم عقبه دوکوهه، چند سالی که در اندیمشک بودم جز خوبی از مردم شهر چیزی ندیدم، مردمی زحمتکش و البته علاقه‌مند به جبهه، جنگ و انقلاب که در کنار رزمندگان بودند.
عسگری در ارتباط با رزمندگان اندیمشک در روزهای دفاع مقدس گفت: در شناسایی عملیات فتح المبین سردار توکل قلاوند و چند نفر دیگر بودند که آنها را می‌شناختم و با بقیه بچه‌های اندیمشک ارتباط زیادی نداشتیم مگر در خط مقدم که در کنار هم می‌جنگیدیم، چون بچه‌های تهران در لشگر ۲۷ محمد رسول اله بودن و بچه‌های اندیمشک لشگر ۷ ولی عصر به همین علت، در عملیات‌های فتح المبین و الی بیت‌المقدس با بچه‌های خوزستان و اندیمشک کار کردیم ارتباط ما بیشتر در سطح قرارگاه بود.
خوزپرس: یکی از آرزوهای مردم اندیمشک ثبت ۴ آذر در تقویم رسمی کشور است از روز ۴ آذر سال ۶۵ خاطره‌ای دارید برای مخاطبان ما بفرمایید؟
عسکری تصریح کرد: الآن که گفتید ۴ آذر هنوز تو تقویم ثبت‌نشده تعجب کردم واقعاً شما نبودید ببینید چه بمباران وحشیانه‌ای بود
۴ آذر سال ۶۵ ما تازه از خط برگشتیم تو خیابان ها که قدم می‌زدیم فقط خون می‌دیدیم روز بدی بود، ما تو سر رسیدهای لشگر ۲۷ محمد رسول‌الله ۴ آذر رو به اسم اندیمشک ثبت کردیم؛ در روز ۴ آذر به منافع ملی حمله شد و البته ناگفته نماند که کوتاهی از مسئولین اندیمشک هم بوده که تا حالا روز مقاومت مردم اندیمشک ثبت‌نشده است.
خوزپرس: شما مدیر موسسه حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس تهران هستید از حوزه کاری خود برای مخاطبان ما بگویید و اینکه چرا بعد از سال‌ها هنوز در دوکوهه هستین؟
عسکری بودن در دوکوهه را به خاطر کار فرهنگی که هنوز در دوکوهه انجام می‌شود حضور دارم و بچه‌های موسسه به موسسه لقب حذف آثار و محو ارزش‌های دفاع مقدس را داده‌ایم.
خوزپرس:چرا حذف و محو آثار دفاع مقدس؟
مسؤول سازمان حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس سپاه تهران خاطر نشان کرد: اگر حذف نبود که نباید آن‌همه آثار ارزشمند دوران دفاع مقدس از دست می‌رفت یا بفروش می‌رسید پس حذف است و مثلاً در همین اندیمشک آثار کرخه و آن درگیری‌ها با دشمن بعثی در پل کرخه کجاست.
عسکری گفت: در موسسه مدارکی که مربوط به جنگ است را جمع می‌کنیم با رزمنده‌ها مصاحبه می‌گیریم تاریخ شفاهی رو می‌گیریم مکتوب می‌کنیم که ۵۰۰ سال بعد نسل‌های آینده بداند در جنگ چه گذشته است.
وی افزود: موسسه حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس فقط تهران نیست در بسیاری از مناطق فعالیت انجام می‌دهد تا تاریخ بداند در دوران دفاع مقدس بر مردم مقاوم این دوران چه گذشته و چه اتفاقاتی افتاده است.
